Źródło: inTARnet.pl

   Niecodzienny happening na 22 lipca (film)    -   23/7/2009

No i stało się. Komuna Utrwalaczy Postaw Aberracyjnych w symbolicznym dniu 22 lipca o godz. 14:00 na skwerze pod Mościckim Centrum Kultury, w licznej asyście mediów (Radio Kraków, RDN, Eska, "nasza" telewizja TVM, TEMI, Nowy Tygodnik ...), dokonała uroczystego odsłonięcia pomnika O! Pałki. Nad bezpiecznym przebiegiem akcji z oddali czuwała Straż Miejska i Policja, tak więc do żadnych niepokojących incydentów nie doszło i O! Pałka mogła zostać należycie uhonorowana, podczas wiecu pełnego przemówień i okolicznościowych wierszy. Poniżej prezentujemy m.in. dokumentujący to wiekopomne wydarzenie film oraz relację jednego z aktywnych uczestników tego przedsięwzięcia, Mirosława Poświatowskiego w osobie prywatnej.

Ogloszenie

Komuna Utrwalaczy Postaw Aberracyjnych zawiązana została prawdopodobnie jedynie celem przeprowadzenia niniejszego przedsięwzięcia, choć niewykluczone, że jako nieformalna struktura działać będzie dalej, w zależności od potrzeb i wyzwań tych ciekawych czasów, w których przyszło nam żyć. K.U.P.A ma więc tę istotną cechę, że jednoczy ludzi do realizacji określonego celu, a potem może się spokojnie rozwiązać, w odróżnieniu od np. rozmaitych struktur państwowych czy samorządowych, które raz utworzone, trwają czy trzeba czy nie trzeba, obrawszy sobie za cel swego istnienia dowodzenie własnej niezbędności, na przekór faktom i rzeczywistym potrzebom, jak każdy etatystyczno-biurokratyczno-socjalistyczny twór. Z tej perspektywy K.U.P.A. jawi się więc jako inicjatywa prawdziwie obywatelska, charakterystyczna dla prawdziwie wolnych społeczeństw i wolnych państw, co w sytuacji braku takowych, jedynie podkreśla jej wyjątkowy charakter.
Tak więc skrzyknąwszy się w osób parę, najpierw doręczyliśmy tam gdzie trzeba (m.in. do magistratu) stosowne pismo informujące o naszej inicjatywie, wzbogacone o mój numer telefonu. W piśmie tym zawiadamialiśmy, iż nasz wiec odbędzie się w miejscu z ruchu wyłączonym. Argument ten wzmocniliśmy stwierdzeniem, mówiącym że „przy skwerze tym nie znajdują się żadne posesje opatrzone numerami przypisanymi do nazwy powyższego skweru”.

Tak zaopatrzeni w stosowne dla powagi chwili gadżety, włączając w to magnetofon z nagraną słowno – muzyczną wiązanką przemówień bliskich każdemu sercu Polaka żyjącego w okresie PRL, udaliśmy się w stronę Mościc. U celu podróży trochę nas deprymował fakt, iż opodal znajdowała się Komenda Miejska Policji, sąsiadująca ze sławnym już teraz skwerem, deprymowała nas znaczna liczba radiowozów, zaś ciarki po plecach przechodziły na myśl, iż w tym samym czasie w Cristal Parku odbywa się święto tarnowskiej Policji, co wzbudzało obawy, że nasza inicjatywa może spotkać się z niezrozumieniem.
Byliśmy jednak w błędzie. Najpierw pod MCK podjechał radiowóz, z którego wysiadł funkcjonariusz Policji dokonując wizji lokalnej, następnie pojawiła się Straż Miejska – mogliśmy więc przystąpić do realizacji naszych planów w przekonaniu, że jesteśmy bezpieczni.
Samego wiecu relacjonował nie będę, niech uczyni to film. Dość dodać, iż finałem całego przedsięwzięcia było wręczenie osobom zgromadzonym, specjalnie na tę okazję wykonanych, oryginalnych PRL-owskich „kartek”, z napisem „Tarnów – Mościce, skwer O! Pałki”, z których jedna, pamiątkowa, pół godziny po naszej uroczystości została doręczona osobiście towarzyszowi Prezydentowi, który raz jeszcze złożył na ręce naszego współtowarzysza - donosiciela (kartek) wyrazy ubolewania, że obowiązki nie pozwoliły mu wziąć udziału w naszej świątecznej uroczystości.
Za pomocą wspomnianych kartek można, wyrywając kupony, próbować nabyć „pół prawdy”, „ćwierć prawdy”, „wyrób prawdopodobny” bądź też nawet całą Prawdę, tyle że pisaną rosyjską cyrylicą, charakterystyczną dla „Prawdy” pamiętnej. O pamiątkowy egzemplarz tej kartki samoistnie i z sympatią poprosił nas reprezentant Straży Miejskiej, chcieliśmy zatem wręczyć je również funkcjonariuszom policji, ci jednak akurat odwrócili się pokazując nam plecy i postanowiliśmy ich nie gonić.
Kartki realizuje oczywiście towarzysz Prezydent w swoim gabinecie przy ulicy Mickiewicza.
Jak już przy Nim jesteśmy ... Raz jeszcze chcemy podziękować towarzyszowi Prezydentowi za pomysł i inspirację ! Oczywiście już to wiecie, więc tylko z kronikarskiego obowiązku stwierdzamy tę oczywistość: to On (i w nieco mniejszym stopniu - nasz młody towarzysz Kuba Kwaśny) jest prawdziwym i jakże oryginalnym pomysłodawcą naszego skromnego przedsięwzięcia, honorującego stare dobre czasy i ludzi, których już tylko ze świecą, to znaczy pałką, szukać...

Zobacz filmową relację z wydarzenia:

Pobierz wtyczkę Flash Player

Z uwagi na fakt, iż zamieszczony materiał filmowy stanowi jedynie obszerny skrót naszej skromnej uroczystości, poniżej prezentuję dwa przemówienia oraz skróconą wiązankę poetycką.

O Pałko!
Któraś strzegła mężnie nasz kraj przed wrogami zewnętrznymi, jednocześnie ponosząc trud walki z wrogiem najgorszym z możliwych – wrogiem wewnętrznym. O Pałko, któraś dbała o ład, porządek i bezpieczeństwo kraju sprawiając, że mógł on rozwijać się, rosnąć w siłę, a ludzie pracy, ludzie dobrej woli, mogli w spokoju pomnażać bogactwo ludowego państwa. O Pałko, któraś pozostawiła niezatarte ślady w sercach, umysłach i na plecach naszych! O Pałko, któraś z ojcowską troską pochylała się nad dziećmi swymi, gdy nadto rozbrykane, wznosiły wrogie hasła godzące w obowiązujący wówczas, najlepszy z możliwych ustrój społeczny! Wielbimy cię wierząc, że coraz bliższy jest czas, gdy znów dane nam będzie obficie korzystać ze szczodrobliwości twojej, gdy napominać nas będziesz! Tęsknimy za Tobą i wspominamy Cię, tyś naszą ostoją, pod którą jednoczą się serca i umysły nasze, ty bowiem wskazujesz nam jednocześnie i cel, i sposób jego realizacji!
Dlatego świadomi tej wiekopomnej chwili, z całego serca popieramy inicjatywę tych radnych i innych osób, którzy czerpiąc ze swoich tradycji i wspominając, w niektórych przypadkach, świetlane czasy własnej młodości, wystąpili z inicjatywą uhonorowania Ciebie, O Pałko! Ze wszystkich sił popieramy rozporządzenie Prezydenta Miasta Tarnowa, w myśl którego O Pałko skwer ten nosić będzie Twoje imię, po wsze czasy rozpierając dumą mieszkańców naszego miasta i rozsławiając Twoje i jego imię jak kraj długi i szeroki. Cieszymy się, że błąd historii i zła wola ludzi, którzy wyrzucili Cię poza nawias pamięci, został zmazany i oto jesteś tu przed nami, taka sama jak wtedy, gdyśmy świętowali kolejną rocznicę powstania najweselszego baraku w zjednoczonym kołchozie. Cześć twojej pamięci!

Towarzysze!
Skupieni wokół Partii, wokół rządu ludowego i tej oto pałki my lud pracujący Tarnowa i każdy komu droga jest sprawa budownictwa socjalizmu i walki klasowej ślubujemy, że na wieczne czasy zachowamy w pamięci ten dzień, w którym ta oto pałka - symbol idei socjalizmu, walki z reakcją i umacniania demokracji stanął na tym oto placu.
Wiedzą już imperialiści i wyzyskiwacze, tyrani ludu i podżegacze wojenni w krajach kapitalistycznych, że nie ma i nie będzie takiej siły i takiej broni na świecie, która by zdolna była, zawrócić wstecz bieg dziejów ludzkich i zmusić nas do zejścia z drogi przez nas obranej. Jak powiedział nasz nieodżałowany Towarzysz Wiesław: "Za sanacji staliśmy nad przepaścią a teraz zrobiliśmy krok naprzód".
Wagi i znaczenia tego momentu nie trzeba szerzej omawiać, ponieważ w naszych rękach spoczywają poważne atuty. Musimy dobrze wykorzystać pałki, które dała nam Epoka Ścigałowska, pomni, że rozstrzygające znaczenie ma dziś patriotyzm czynu wyrażający się coraz lepszą jakością pracy i wytrwałością.
W tym miejscu pragnę z całego serca podziękować wiernemu uczniowi Marksa, Engelsa, Lenina, Milera - Towarzyszowi Jakubowi Kwaśnemu, który stojąc na straży odwiecznego sojuszu robotniczo-chłopsko-gejowskiego swoją zdecydowaną postawą wierności Partii przyczynił się do uznania wszelkich zasług PAŁKI na drodze umacniania socjalizmu i walki klasowej, w wyniku której masy pracujące pod przewodem klasy robotniczej rozbiły raz na zawsze burżuazję i obszarnictwo. Nie od dziś znane są trudy podejmowane przez Towarzysza Kwaśnego w walce z wszelką reakcją, zacofaniem i homofobią na przekór niepostępowym siłom zacofania i wichrzycielskim mediom, które w skrytobójczych atakach starają się torpedować wszelkie starania Towarzysza Kwaśnego. Praktyka dnia codziennego pokazuje jakże misterną pajęczyną sieci wywiadowczych osnute zostały kraje, które w wyniku rozgromienia faszyzmu zrzuciły z siebie pęta kapitalistycznej niewoli i pod przewodem wielkiego Związku Radzieckiego wkroczyły na drogę ku nowemu ustrojowi.
Towarzysze! Ich celem jest wojna. Wojna, w której ostatecznym zamierzeniem jest zamienić kraj nasz w kolonię imperializmu, a polskiego robotnika, chłopa i inteligenta w niewolnika kleru, ciemnoty i zabobonu.
Towarzysze! Ta PAŁKA to gwarancja rozwoju socjalizmu w Polsce. I tak jak każda fura gnoju wywieziona na pole to cios w plecy amerykańskim imperialistom tak każda PAŁKA to powiększenie bezpieczeństwa w naszej ludowej Ojczyźnie.
Należy więc złożyć wyrazy szczerych gratulacji dla naszego tarnowskiego rządu ludowego z Towarzyszem Prezydentem na czele za zwycięskie zrealizowanie przed terminem tego śmiałego i trudnego planu. Nie można pominąć faktu, że decyzje Towarzysza Prezydenta spotkały się z niezłomnym i zdecydowanym poparciem ponad miliardowego państwa azjatyckiego Chińskiej Republiki Ludowej, jak również z ideowym poparciem i zrozumieniem wszystkich pragnących pokoju i nienawidzących agresji narodów świata.
Towarzysze! Możecie więc być przekonani, że my wszyscy jesteśmy ulepieni z tej samej gliny co Pałka i nie mamy innego celu, jak ten, któryśmy zadeklarowali: rozwijać kraj, umacniać socjalizm, poprawiać bezpieczeństwo ludzi pracy. Jeśli nam pomożecie, to sądzę, że ten cel uda nam się wspólnie osiągnąć. No więc jak - pomożecie?
No.

Wisława Szymborska – „Wstępującemu do Partii”
Pytania brzmią ostro,
ale tak właśnie trzeba,
bo wybrałeś życie komunisty
i przyszłość czeka
twoich zwycięstw.

Jeśli jak kamień w wodzie
będzie twe czuwanie,
gdy oczy zamiast widzieć
będą tylko patrzeć,
gdy wrząca miłość
w chłodne zamieni się sprzyjanie,
jeśli stopa przywyknie do drogi najgładszej.
Partia. Należeć do niej,
z nią działać, z nią marzyć
z nią w planach nieulękłych,
z nią w trosce bezsennej -
wierz mi, to najpiękniejsze,
co się może zdarzyć,
w czasie naszej młodości
- gwiazdy dwuramiennej.

Na koniec, na odtrutkę, przeczytany został wiersz Herberta

Zbigniew Herbert „Potęga smaku”
To wcale nie wymagało wielkiego charakteru
nasza odmowa niezgoda i upór
mieliśmy odrobinę koniecznej odwagi
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku
Tak smaku
w którym są włókna duszy i cząstki sumienia

Kto wie gdyby nas lepiej i piękniej kuszono
słano kobiety różowe płaskie jak opłatek
lub fantastyczne twory z obrazów Hieronima Boscha

lecz piekło w tym czasie było jak
mokry dół zaułek morderców barak
nazwany pałacem sprawiedliwości
samogonny Mefisto w leninowskiej kurtce
posyłał w teren wnuczęta Aurory
chłopców o twarzach ziemniaczanych
bardzo brzydkie dziewczyny o czerwonych rękach

Zaiste ich retoryka była aż nazbyt parciana
(Marek Tulliusz obracał się w grobie)
łańcuchy tautologii parę pojęć jak cepy
dialektyka oprawców żadnej dystynkcji w rozumowaniu
składnia pozbawiona urody koniunktiwu
Tak więc estetyka może być pomocna w życiu
nie należy zaniedbywać nauki o pięknie

Zanim zgłosimy akces trzeba pilnie badać
kształt architektury rytm bębnów i piszczałek
kolory oficjalne nikczemny rytuał pogrzebów

Nasze oczy i uszy odmówiły posłuchu
książęta naszych zmysłów wybrały dumne wygnanie

To wcale nie wymagało wielkiego charakteru
mieliśmy odrobinę niezbędnej odwagi
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku
Tak smaku
który każe wyjść skrzywić się wycedzić szyderstwo
choćby za to miał spaść bezcenny kapitel ciała
głowa.

Zapraszamy również do obejrzenia fotoreportażu w dziale „fotorelacje”, wkrótce zamieścimy też materiał dźwiękowy.

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Thu, April 18, 2024 18:27:16
IP          : 3.135.202.224
Browser     : claudebot
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : www.intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html