Źródło: inTARnet.pl

   W kinie Milennium "Mine Vaganti ..." (11 X), za 2 tygodnie "The Doors...." (25 X)    -   08/10/2010

Już w poniedziałek 11 października o 20:00 Kino Millennium zaprasza na kolejny seans w ramach pasma "Millennium Studio". Zobaczymy "Mine Vaganti, o Miłości i Makaronach", włoski komediodramat w reżyserii tureckiego filmowca Ferzana Ozpeteka. Kolejny seans w studyjnym cyklu mościckiego kina już za 2 tygodnie. Wówczas to, 25 października na ekranie Millennium zobaczyć będzie można "The Doors Historię nieopowiedzianą" - dokumentalną opowieść o jednym z najbardziej legendarnych zespołów w historii rocka i jego charyzmatycznym wokaliście Jimie Morrisonie. Mamy bezpłatne wejściówki na oba sense dla inTARnautów !

Ogloszenie

>

MINE VAGANTI. O MIŁOŚCI I MAKARONACH

reżyseria: Ferzan Ozpetek, scenariusz: Ferzan Ozpetek, Ivan Cotroneo, zdjęcia: Maurizio Calvesi, muzyka: Pasquale Catalano
obsada: Riccardo Scamarcio, Alessandro Preziosi, Nicole Grimaudo
komediodramat, Włochy, 2009, 112 min

Film jest historią rodziny Cantone, producentów makaronu, a w szczególności dwóch braci i ich relacji z ojcem i siostrą. Jeden z nich skrywa tajemnicę, która po ujawnieniu spowoduje burzę w relacjach rodzinnych...

Spaghetti alla inversione (sessuale). Ferzan Özpetek, jedyny włoski reżyser, którego filmy w ostatnich latach regularnie pojawiają się w polskich kinach, znalazł chyba patent na międzynarodowy sukces. Oto Italia jak z folderu stosownego biura podróży: słoneczna, rozkrzyczana, feeryczna. Oto Włosi ze stereotypu – opaleni, nażelowani i napakowani. Są leniwymi konsumentami dóbr natury: nic, tylko piją, jedzą i gadają. Do tego doskonale dobrana muzyka, całkiem niezłe dialogi (wzorem dla Özpetka jest Woody Allen), sporo wdzięku – tyle wystarczy, żeby Madonna obwołała twórcę „Okien” „geniuszem”, a co drugi topowy aktor z Italii marzył o spotkaniu z nim na planie.
Istnieje wszakże inna, bodaj najważniejsza cecha, wyróżniająca twórczość Ferzana Özpetka na tle współczesnej kinematografii włoskiej. Chodzi o taktyczne umieszczenie przez reżysera ważnego z punktu widzenia dramaturgii wątku gejowskiego. Można się zżymać na Özpetka, że bywa często zwyczajnie tandetny, a styl jego filmów zawieszonych pomiędzy pamfletem i moralitetem, melodramatem i komedią zbyt często niebezpiecznie dryfuje w stronę radosnego kiczu, trudno jednak nie doceniać konsekwentnego wysiłku twórcy „On, Ona i On” w przeprowadzeniu wątków LGTB w kinie popularnym. Filmy pochodzącego ze Stambuły reżysera „Saturno contro. Pod dobrą gwiazdą” nie są niszowe, branżowe albo offowe - to kino z maistreamu adresowane do szerokiej, również heteroseksualnej publiczności. „Mine Vaganti. O miłości i makaronach”, najnowszy – tout court gejowski film Özpetka - jest dodatkowo tytułem wyjątkowo zabawnym.
Również i tym razem tkwimy w samym centrum włoskiego stereotypu. Skoro Italia, to oczywiście liczna, wielopokoleniowa rodzina, zmysłowe słońce i (homo)seksualny księżyc. Bohaterami filmu są prowincjonalni potentaci makaronu z miasteczka Lecce w Apulii na południu Włoch. Tommaso Cantone (Ricacardo Fantastichini), urodziwy syn Vincenzo, seniora rodu, jakiś czas temu urwał się z rodzinnej klatki, żeby pofrunąć do Rzymu – i nigdy więcej nie udawać heteryka. Właśnie szykuje się do spektakularnego coming-outu przy makaronie, ale nieoczekiwanie ubiegnie go w tym wyznaniu …rodzony brat. Ojciec hipokryta przed „niewielkim” zwałem serca wydziedziczy pedalski pomiot, całe nadzieje kierując w stronę zszokowanego Tommaso. W tym czasie Stefania, nadopiekuńcza mamma rodu Cantone, pomiędzy plotami na mieście, przeszukiwaniem tajnych szuflad z sekretami brata, oraz zastanawianiem się „co ludzie powiedzą”, krytycznym okiem zacznie spoglądać na niestabilną emocjonalnie ciotkę, która, jak gdyby nigdy nic, zaprezentuje nam swój kontrowersyjny dezabil. W filmie jest jeszcze rozpamiętująca złote lata młodości babcia, oraz Alba, córka wspólnika Cantone, zainteresowana Tommaso „mimo wszystko”. Ci prowincjonalni mieszczanie są jednak bardziej śmieszni, niż straszni. Kulminacją i najzabawniejszym fragmentem filmu jest scena niespodziewanej wizyty chłopaka i kumpli Tommaso z Rzymu. To geje jak malowanie. Uśmiechnięci, przegięci, zmianierowani. W rytm szlagieru zespołu Baccara błyskawicznie podbijają serca wszystkich homofobów z Apulii. W Ozorkowie byłoby im trudniej.
Łukasz Maciejewski
FILM

***

THE DOORS. HISTORIA NIEOPOWIEDZIANA

reżyseria: Tom Dicillo, scenariusz: Tom Dicillo, zdjęcia: Paul Ferrara, muzyka: The Doors
obsada: John Densmore, Robby Krieger, Ray Manzarek, Jim Morrison
muzyczny/dokumentalny, USA, 2009, 88 min

Film, który wziął swój tytuł (When You`re Strange) z nawiązującego do stylistyki kabaretu przeboju The Doors, „People Are Strange”, jest chronologicznym zapisem narodzin kolejnych z sześciu przełomowych albumów studyjnych, nagranych w ciągu zaledwie pięciu lat oraz elektryzujących występów na żywo. Unikatowy materiał utrzymany w nurcie cinéma vérité przybliża realia ich twórczej współpracy oraz życia prywatnego.

The Doors to chyba mój ulubiony zespół. Być może dlatego, że pojawili się w tak trudnym dla Ameryki okresie i uchwycili ducha późnych lat sześćdziesiątych i początku lat siedemdziesiątych. A mimo to, nigdy ich nie mitologizowałem. Jednak pełnometrażowy dokument Toma DiCillo przestawia w niezwykle inspirujący sposób nie tylko kultowego wokalistę, Jima Morrisona, ale też konkretny moment w historii, pełen sprzeczności, optymizmu i gniewu, okres który wchłaniał wszystkie te elementy, aż doprowadziły do jego transformacji. To sprawiło, że w mgnieniu oka przeniosłem się w czasie do tamtych dni. Dokument The Doors – Historia nieopowiedziania (When You`re Strange) jest daleki od klimatu nostalgicznej podróży i wykracza poza gatunek filmu biograficznego. Używając oryginalnych materiałów, nakręconych w latach 1966-1971, DiCillo próbuje oddzielić prawdę od mitów, pokazać prawdziwą twarz artysty, a jednocześnie alkoholika i narkomana, jakim był Morrison oraz przybliżyć pozostałych członków zespołu: Raya Manzarka, Robby`ego Kriegera i Johna Densmore`a, którzy razem tworzyli magię The Doors. Zachowując aurę tajemniczości, odkrywa wiele nowych faktów i pogłębia nasze zrozumienie tego, kim byli The Doors i kim się stali. Jest to nie tylko wnikliwa kronika tamtych czasów, ale też film niezwykle osobisty dla DiCillo. W ostatecznym rozrachunku, The Doors – Historia nieopowiedziania (When You`re Strange) to rzadko spotykany i niezwykle szczery hołd oddany muzyce, indywidualności i pewnemu pokoleniu, który przemówi do każdego, kto pragnie zrozumieć tę epokę i jej znaczenie dla czasów współczesnych.
Geoff Gilmore: wieloletni dyrektor Festiwalu w Sundance

Kluczem do mistycznej siły The Doors była charyzmatyczna osobowość wokalisty i poety Jima Morrisona, odzianego w skórzane spodnie “Króla Jaszczura”, który przykuwał uwagę niczym szaman, wykorzystujący moc hipnozy. Morrison, student Uniwersytetu Kalifornijskiego poznał klawiszowca, Raya Manzarka na plaży Venice Beach w Los Angeles w roku 1965. Kiedy Manzarek usłyszał kilka jego wierszy, natychmiast zaproponował mu, żeby stworzyli zespół; wokalista wziął jego nazwę z otoczonych złą sławą, psychodelicznych wspomnień Aldousa Huxley`a, "The Doors of Perception". Poezja Morrisona, niezmordowanie walcząca z cenzurą i przyjętymi konwencjami, zgłębiała kwestie fundamentalne, jak seks, przemoc, wolność i duchowość. Doprowadzał tym do szału przedstawicieli władzy, znosił szykany i aresztowania i kroczył ścieżką przesady (by posłużyć się słynnym stwierdzeniem ulubionego poety Morrisona, Williama Blake`a) w stronę pałacu mądrości. Do czasu swojej przedwczesnej śmierci w wieku 27 lat w roku 1971, Morrison zdążył odmienić oblicze muzyki rockowej za sprawą sześciu niesamowitych albumów i szeregu spektakularnych występów na żywo. Wokalista został pochowany w Paryżu, a fani z całego świata regularnie organizują pielgrzymki na jego grób. W roku 1978 pozostali członkowie zespołu – Ray Manzarek, gitarzysta Robby Krieger i perkusista John Densmore – połączyli siły ponownie, żeby nagrać ścieżkę dźwiękową do An American Prayer, zbioru recytacji wierszy Morrisona. Pozostaje on niedoścignionym wzorem frontmanów rockowych, a jego wokal, poezja i skandalizujący tryb życia do dzisiaj inspirują artystów i fanów na całym świecie.

KINO MILLENNIUM: 25.10.2010
Czas trwania: 88 minut
Seans o godzinie: 20.00
Bilety indywidualne: 10 złotych

UWAGA KONKURS! Mamy dwa bezpłatne podwójne zaproszenia na każdy z filmów. Można je otrzymać po nadesłaniu do nas - drogą elektroniczną na adres redakcja@intarnet.pl - listu zawierającego w tytule nazwę filmu. W mailu prosimy podać dane kontaktowe osoby zgłaszającej (w tym koniecznie nr telefonu !). Konkurs każdorazowo rozstrzygnięty zostanie w dniu projekcji, o godz. 12:00. Zwycięzców o wygranej i sposobie jej odebrania niezwłocznie poinformujemy zwrotnie, drogą elektroniczną lub telefonicznie.

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Sun, May 11, 2025 19:49:27
IP          : 18.119.99.38
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : www.intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html