Źródło: inTARnet.pl

   Millennium Studio: z miłości do tańca...    -   14/10/2011

Carlos Saura odkrywa w kolejnej części swojej muzycznej podróży tajemniczy i uwodzący świat kultury flamenco. Zabiera widza w podróż przez życie, pokazując kolejne jego akty w różnych aranżacjach tanecznych i muzycznych. Istotną rolę odgrywa tu też światło, zmieniające barwy i natężenie w zależności od okresu życia, który ilustruje. W tej produkcji obok dźwięków, światła i tańca ważne jest też hiszpańskie malarstwo, stanowiące tło scenograficzne. Przypominamy: kino Millennium zaprasza w poniedziałek, 17 października o godz. 20:00 na jednorazową projekcję filmu „Flamenco, Flamenco”. Cena biletu tylko 10 zł.

Ogloszenie

>

Film przedstawia cykl życia człowieka za pomocą muzyki. Reżyser połączył różne palo z najważniejszymi momentami w życiu człowieka; i tak nana flamenca towarzyszy narodzinom, dzieciństwo upływa w rytmie muzyki andaluzyjskiej i pakistańskiej, w okresie dorastania pojawiają się bardziej treściwe palo. Dorosłość ilustruje poważny śpiew, a śmierć jest pokazana poprzez czyste, nieutemperowane emocje. Cykl kończy się ponownymi narodzinami i przedstawieniem propozycji dla przyszłych artystów flamenco.

Saura zaprosił do współpracy nie tylko znanych i cenionych artystów starego pokolenia jak Paco de Lucía, Manolo Sanlúcar, Tomatito y José Mercé ale i przedstawicieli nowego nurtu tradycyjnych hiszpańskich rytmów. Uznane już nazwiska były czymś w rodzaju trzonu, na którym oparła się reszta muzyków. Ekran wypełnili dźwiękami między innymi Eva Yerbabuena, Sara Baras, Israel Galván, Estrella Morente, Niña Pastori, Miguel Poveda, Farruquito, Rafael Estévez & Nani Paños, Montse Cortés czy Rocío Molina.
„Flamenco, flamenco” nawiązuje i kompozycją, i treścią, i samym tytułem do wcześniejszego filmu Saury pt. „Flamenco” z 1995 roku. Nową produkcję rozpoczyna ta sama pieśń, która kończyła poprzednią. Tym razem „Verde que te quiero verde” nie wykonuje Ketama a Ángeles Fernández i Carlos García. Symbolicznie pokazuje to zmiany i odnosi się do koła, którym toczy się życie. Ten motyw bowiem reżyser chciał uczynić głównym tematem.
Carlos Saura niezmiennie pokazuje piękno hiszpańskiej tradycji nie tylko poprzez śpiew. Miesza muzykę z tańcem, wypychając na pierwszy plan gorący hiszpański temperament. Mocne uderzenia stóp przeplatają się z delikatnymi ruchami rąk, idealnie komponując się z tłem muzycznym, scenografią i grą światła.

CARLOS SAURA O FILMIE
”Zawsze jest trudno opisać pomysły, które pchają do mnie do zrobienia filmów muzycznych. Jest to trudne głównie z tego względu, że nie ma scenariusza. A jeśli jest – ma 4 strony. I mówi w głównej mierze o kolejności występowania artystów i o tym, w którym miejscu sceny mają stanąć. Tworzenie scenariusza jest trudne również z tego powodu, że największą przyjemność w tego typu produkcjach sprawia improwizacja.

Pierwszym zadaniem było wybranie artystów. Najwyraźniej nie jestem ani takim ekspertem, ani takim idiotą, żeby zabierać się do tego samemu. Dlatego pracowaliśmy z Isidro Muñozem w tandemie.
Oboje zgodziliśmy się, że ma to być nowe, niesamowicie mocne i młode flamenco. Chcieliśmy jednocześnie pomóc młodym talentom, próbujących swych sił na scenach w kraju i za granicą. Zgodziliśmy się również co do tego, że nie może jednak zabraknąć sztandarowych nazwisk kultowych dla tego gatunku.

Jak mówiłem na początku, chciałem utrzymać scenariusz w formie otwartej. Przynajmniej do tego momentu, kiedy widziałem próby tancerzy lub słyszałem demo muzyków. Doświadczenie mówiło mi, że to organizowanie tańców w impresjonistyczny sposób to szaleństwo, rozdzielanie ich na „szybkie” i „wolne”, dzielenie partii wokalnych na bloki, to całe dydaktyzowanie procesu. To nie pomaga sztuce.
Nie chciałem dodawać do sztuki muzyki i tańca sztucznego tematu przewodniego, wymyślonej historii. I muzyka, i taniec obronią się same przez swoje piękno i niepowtarzalność. Zasugerowałem, że możemy połączyć dwa zwykłe elementy w niezwykły sposób. Te elementy to podróż przez życie i... światło.

Żeby pokazać podróż przez życie wykorzystaliśmy w kreatywny sposób różne style flamenco. Zaczyna się narodzinami (kołysanka flamenco). Dzieciństwo jest inspirowane muzyką mauretańsko-andaluzyjską i pakistańską. Dorastanie to najbardziej żywotne style. Dorosłość – śpiew uroczysty. Śmierć – pieśń sentymentalna. Całość kończy się ponownymi narodzinami, do których śpiewają młodzi wykonawcy, wyśpiewując propozycje na przyszłość.
Drugi element – światło – akompaniuje pierwszemu cały czas zmieniając barwy i natężenie, dopasowując się do niego.
I tak narodzinom towarzyszy kolor biały. Dzieciństwo jest otoczone słonecznymi żółtymi barwami, dodającymi życia ulicy i rzucającymi długie cienie. Dorastanie zabiera widzów w inną porę dnia – do zachodu słońca, czyli do barw delikatnie pomarańczowych i niebieskich. Potem wyruszamy w dorosłość, gdzie znajdujemy głęboki błękit, indygo i fiolet. Śmierć (tu rozumiemy ją nie jako akt umierania, ale przestrzeń do medytacji, w której nie wolno przeszkadzać) jest czarno-biała z elementami zieleni, synonimu nadziei. Ta zieleń prowadzi nas do ponownych narodzin. Tu króluje szmaragdowy, bladoniebieski i paleta kolorów pomarańczowych, zmieniających się niemal w czerwień. Całość wieńczy rdzawo-pomarańczowy zachód słońca.
Te dwa elementy narracyjne są bazą scenariusza muzycznego. Publiczność może nie brać tego dosłownie. Jestem jednak pewien, że pomoże im to w pewien sposób zobrazować podróż przez życie.”

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Fri, April 19, 2024 07:51:37
IP          : 18.188.66.13
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : www.intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html