Źródło: (r)

   Niczego nie żałuję   -   14/6/2007

Dramat biograficzny, próba zmierzenia się z życiorysem maleńkiej kobiety, największej damy francuskiej piosenki- Edith Piaf. "Całe jej życie to zemsta za upiorną młodość”, mawiał jej przyjaciel, dyrektor Olimpii, Bruno Coquatrix. Jej matka, pochodząca z Kabylii (Algieria), nie chce o niej słyszeć, a ojciec nie może się nią zajmować. Mała Edith Giovanni Gassion spędza pierwsze lata życia u babki, właścicielki podejrzanego hoteliku w Normandii, dopóki ojciec, wędrowny „człowiek-guma” nie zabierze jej w trasę, by zbierała pieniądze pod koniec jego występów.

Ogloszenie

>

Historia piosenek

„L’hymne à l’amour” (słowa Edith Piaf, muzyka Marguerite Monnot). Wzruszająca legenda głosi, że Piaf zemdlała śpiewając ją w Nowym Jorku, w dniu śmierci Cerdana. Ale nikt nigdy wcześniej nie słyszał tej piosenki… Według Simone Berteaut, „L’hymne à l’amour” został skomponowany w Paryżu, parę tygodni po tym dramacie. Edith Piaf chce podziękować Cerdanowi, który miał jej podyktować z zaświatów.

„La chanson bleue”. Tytuł i linia melodyczna nasuwają się bardzo szybko. „Momone” przypisuje sobie autorstwo fragmentu „Si un jour la vie t’arrache à moi” (jeśli pewnego dnia życie mi cię wyrwie), na bazie którego artystka miała napisać resztę słów.

„La vie en rose” (słowa Edith Piaf, muzyka Louiguy). Pewnego wieczoru 1944 roku, kiedy stoi przed jakimś Americano, przychodzą jej do głowy melodia i kilka słów: „Quand il me tient dans ses bras…” („kiedy on trzyma mnie w ramionach”). Edith chce dać piosenkę Marianne Michel, która proponuje zmienić „je vois les choses en rose” (widzę rzeczy na różowo) na „la vie” („życie”). Natychmiastowy sukces. Dwa lata później, Piaf nagrywa sama piosenkę i w ten sposób przywłaszcza ją sobie na zawsze.

„Non, je ne regrette rien” (Michel Vaucaire/Charles Dumont) 5 października 1960, zrujnowana, w fatalnym samopoczuciu, Edith nie ma ochoty widzieć się z młodym Charlesem Dumontem, którego przysyła do niej jej przyjaciel Michel Vaucaire. Każe mu czekać dwie godziny, ale w końcu sadza go przed pianinem. Objawienie: „Ależ ta piosenka jest o mnie! To moje życie!” Każe mu grać cały wieczór i zwołuje swoich przyjaciół, żeby słuchali. Następnie Daumont przynosi jej „Toulon – Le Havre – Anvers”. Podoba jej się muzyka, ale nie słowa. Michel Vaucaire przekształca w 24 godziny tę marynarską piosenkę w „Mon Dieu”.


Premiera : 11.05.2007
Francja, 2007
dramat biograficzny, 140 min.
reżyseria: Olivier Dahan
scenariusz: Olivier Dahan
obsada: Marion Cotillard, Sylvie Testud, Clotilde Courau, Jean-Paul Rouve, Pascal Greggory

---

Więcej informacji: kliknij tutaj
Seanse w :
Kinie Millennium
Kinie Marzenie

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Fri, April 26, 2024 17:38:23
IP          : 3.145.173.112
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : www.intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html