Źródło: inTARnet.pl

   Adam Faglio   -   27/8/2007

„Bytowanie przedmiotów w obrazach Adama nie jest tylko ich fizycznym istnieniem. Są to rzeczy powszechnie znane i rozpoznawane, otaczające Go na co dzień, spotykane w jego domu, pracowni, pokojach dzieci. Adam gromadzi je i konstruuje układy, proste zaledwie kilku elementowe. (...) Martwe natury Adama są żywą narracją, poetycką opowieścią, filozoficzną dysputą, nostalgicznym wspomnieniem i ... możliwością dyskretnego, wyważonego wejścia w świat jeszcze bardziej odrealniony, metafizyczny.” – pisze o pracach artysty Barbara Szota-Rekieć. Z kolei Agnieszka Truś-Bakalarz cytuje Adama Faglio stwierdzającego, iż „lubi urok przemijającego czasu”, a wszystkie te kukiełki, laki, stare zabawki obecne na obrazach to jego „mały teatr”. Wernisaż prac artysty odbędzie się 7 września w Galerii Miejskiej BWA, Pasaż Tertila o godz. 18:30.

Ogloszenie

Adam Faglio urodził się w 1954 roku w Nowym Wiśniczu. Zajmował się konserwacją zabytków w kraju i za granicą (między innymi w Tallinie i kilku Niemieckich miastach) jednocześnie malował i pokazywał swoje prace na wystawach. Od roku 1991 zajmuje się wyłącznie malarstwem, od roku 1974 miał wiele wystaw indywidualnych, brał także udział w wystawach zbiorowych.
”Prace Adama Faglio są próbą ukazania jego wędrówek po jawnych i tajnych ścieżkach prowadzących przez światy dalekie i bliskie. Bogatą w doświadczenia jest wędrówka, badanie, ale i kontemplacja tak zdawałoby się banalnego tematu martwej natury. Bytowanie przedmiotów w obrazach Adama nie jest tylko ich fizycznym istnieniem. Są to rzeczy powszechnie znane i rozpoznawane, otaczające Go na co dzień, spotykane w jego domu, pracowni, pokojach dzieci. Adam gromadzi je i konstruuje układy, proste zaledwie kilku elementowe. Dokonany przez artystę wybór buduje nową rzeczywistość, nie tą obiektywną, lecz specyficzną, subiektywną, poddającą się różnorodnym interpretacjom. Bo martwe natury Adama są żywą narracją, poetycką opowieścią, filozoficzną dysputą, nostalgicznym wspomnieniem i ....
....i możliwością dyskretnego, wyważonego wejścia w świat jeszcze bardziej odrealniony, metafizyczny. W tym świecie zapełnionym tajemniczymi, enigmatycznymi postaciami, antycznymi bóstwami naznaczonymi jednak śladem mijającego czasu czujemy się intruzami a równocześnie pragniemy w nim pozostać przynajmniej jakąś cząstką naszego jestestwa. Obrazy Adama Faglio żyją swym własnym, sekretnym życiem. By wejść w ich świat, nie wystarczy pobieżnie „rzucić okiem”, trzeba na chwilę przystanąć i poddać się nastrojowi. Dokonując wyboru Adam stawia na równi formę jak i barwę przedmiotu. Jego obrazy to wysmakowane, harmonijne kompozycje. Świadczą o dużej wrażliwości kolorystycznej autora i równocześnie swą różnorodnością - o ciągłych poszukiwaniach nowych wartości chromatycznych.” - pisała Barbara Szota-Rekieć.

Z kolei Agnieszka Truś-Bakalarz zauważa, iż „W obrazach Adama Faglio nie ma elementów nierzeczywistych. Wszystko co zainspirowało artystę, istnieje, przytrafiło się kiedyś. Każda kompozycja powstaje pod konkretnym wpływem. W ogromnym zbiorze przypadków odnajduje tematy i pomysły. Jednak sposób ich interpretacji czyni ten rzeczywisty świat poetycką i tajemniczą krainą. „Lubię urok przemijającego czasu” – mówi. Ten mijający czas bywa bohaterem obrazów. Wykorzystuje tu takie „symbole”, jak zegar, motyl, snująca się barwna nić wełny, ruiny starego pałacu. Nie są to jednak wyobrażenia smutne i szare, lecz przeciwnie mają siłę koloru i są bardzo refleksyjne.
Opracowując „tradycyjne” martwe natury, tworzy je z wyselekcjonowanych przedmiotów, które mu towarzyszą. Przy budowaniu spójnej kompozycji i nastroju ważną rolę odgrywają: kukiełki, lalki, konik, stary manekin, draperia, czasem skrzypce, szachy, stare zabawki jak mały samochodzik, karty, kości do gry. Powstało wiele obrazów z tymi osobistymi rekwizytami. „Mój mały teatr” – określa je ciepło. Aktualnie maluje kompozycje, które patrząc technicznie, nazwać by można obrazami „składanymi” lub „układanymi”. Są one przetworzeniem powstałego w latach 80. cyklu „Okna”. Forma, struktura okna narzucała pewne podziały, które artysta malarsko opracowywał, zapełniał. Teraz w obrazach składanych sam autor decyduje o podziałach, o ich ilości, rozmiarach, układach. Tematem tych prac, inspiracją malarską, są natomiast fotografie wykonane przez malarza, przedstawiające różne sytuacje, przypadkowo zarejestrowane aparatem. Wybrana fotografia wywołuje jakby eksplozję artystyczną. Tak jak w martwych naturach zestawia przedmioty aby zbudować kompozycję, na podobnej zasadzie łączy te sfotografowane „zdarzenia” w obraz.
Czasami zamiast układania gotowych fotografii, używa lustra ukazującego fragmentarycznie obserwowany temat, jak w przypadku pracy „Kwiaty w doniczce”. Malując kwiaty, nie układa bukietów w wazonie. Komponuje „bukiet” na płaszczyźnie obrazu łącząc ze sobą poszczególne prostokąty z namalowanymi kwiatami. To osobiste malarstwo, jest sposobem na wyrażanie emocji, wrażeń, myśli. Subtelne, rozważne zestawienia czy to w obrazach składanych czy w martwych naturach ukazują rzeczywistość w innej postaci, subiektywnie zinterpretowaną. Poetyckość i malarskość obrazów przyciąga i zastanawia. Artysta nie zadowala się tym co już wypracował lecz wciąż poszukuje nowych form malarskiej wypowiedzi, nowych zestawień barwnych, innych aranżacji płaszczyzny.

Galeria Miejska BWA, Pasaż Tertila, 7 września godz. 18:30

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Sat, April 20, 2024 04:42:47
IP          : 18.118.9.146
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : www.intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html