Źródło: (r)

   Sztuczki   -   27/11/2007

6-letni Stefek postanawia rzucić wyzwanie opatrzności. Chłopiec wierzy, że sprowokowany przez niego ciąg drobnych zdarzeń pozwoli mu zbliżyć się do ojca, który porzucił matkę dla innej kobiety. Siostra Stefka, 17 letnia Elka, uczy go, jak "przekupić" los drobnymi ofiarami. Jednak w decydującej chwili dzieci nie mają nic cennego do poświęcenia. W swojej grze z przeznaczeniem Stefek decyduje się niebezpiecznie podnieść stawkę...

Ogloszenie

>

Mówi Andrzej Jakimowski:
Zamiast eksplikacji reżyserskiej otrzymałem takie pańskie oświadczenie: „Ten film dedykuję mojej siostrze. Kiedy byłem małym chłopcem, a ona nastolatką, sadzała mnie na szafie, żebym chociaż przez chwilę nie mógł zrobić nic głupiego. Niestety, te czasy już minęły.” A więc rys autobiograficzny?
- Owszem, zarówno „Zmruż oczy”, jak i „Sztuczki” zawierają wiele moich własnych doświadczeń lub wspomnień. Moja siostra jest 13 lat ode mnie starsza i naprawdę wiele jej zawdzięczam. Postać dziewczyny, jej narzeczonego i ich wzajemna relacja są wzięte z mojego życia.
- Odnoszę wrażenie, że „Zmruż oczy” i „Sztuczki” są w jakiś sposób do siebie podobne.
- No cóż, starałem się, żeby się jednak różniły.
- Proszę nie traktować tego jako zarzut. Filmowców można podzielić na takich, którzy – jak Bergman czy Antonioni – kręcą ciągle ten sam film, i na takich, którzy choć sięgają po rozmaite gatunki kręcą filmy do siebie podobne. Podobieństwo pańskich filmów dostrzegam w sposobie opowiadania - kreowania świata ekranowego i jego interpretacji.
- Te podobieństwa są dla mnie drugorzędne. Każdy z tych filmów niesie inną ideę. Jeden opowiada o zmaganiu z upływem czasu a drugi o ryzykownej grze z losem. Ich podobieństwo wynika oczywiście z tego, że posługuję się własnym językiem. Może przyczyną jest też mój sposób pracy z aktorami. Na przykład nie robię dubli, bo nie lubię, gdy jakaś sytuacja jest mechanicznie odtwarzana. Powtórzenie zabija autentyzm.
Kiedy kręcę jakąś scenę z pierwszego podejścia, ani ja, ani aktor często nie wiemy, co się wydarzy. Lubię stwarzać takie sytuacje, kiedy aktor czuje się zaskoczony rozwojem wydarzeń. W takich momentach spada mu maska z twarzy i powstają sceny, które mają niepowtarzalny walor. Najbardziej jestem zadowolony, gdy nie można odróżnić zdjęć inscenizowanych od zdjęć z ukrytej kamery.
- Na planie Andrzeja Wajdy byłem świadkiem sytuacji, że reżyser ogłaszał próbę, po czym nagle kazał uruchomić kamerę, by wykorzystać ten moment zaskoczenia i dodatkowej mobilizacji dla uchwycenia prawdy przeżycia…
- U mnie na planie bywa tak, że przygotowujemy się do jakiegoś ujęcia, a ja w pewnej chwili mówię, że nie będziemy go kręcić i przenosimy się gdzie indziej. I tylko operator i ja wiemy, że już zrobiliśmy ujęcie.
- Ale jest to brak zaufania do zespołu!?
- Są sytuacje między ludźmi, których nie da się odtworzyć i trzeba je podpatrzeć albo ukraść.

Premiera : 2007.10.26
Polska, 2007
Komedia, 95 min.
Reżyseria: Andrzej Jakimowski
Obsada: Damian Ul, Ewelina Walendziak, Tomasz Sapryk, Iwona Fornalczyk

---

Więcej informacji: kliknij tutaj
Seanse w :
Kinie Millennium
Kinie Marzenie

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Wed, April 24, 2024 10:20:47
IP          : 18.222.22.244
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : www.intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html