Źródło: inTARnet.pl

   W zwierciadle Bergmana: Jak w zwierciadle   -   27/3/2008

W kinie Millennium trwa festiwal "W zwierciadle Bergmana". Trzecim filmem, który obejrzymy w czwartek o 18:00 będzie "Jak w zwierciadle" z roku 1961 (Oskar z roku 1962). Bilet na pojedynczą projekcję w Mościcach kosztuje jedynie 5 złotych, mamy też podwójne zaproszenie do kina na dzisiejszy seans ! Kolejny film Ingmara Bergmana z festiwalowego cyklu przybliżamy esejem Bogusława Hynka, zatytułowanym "Twarz Boga".

Ogloszenie

TWARZ BOGA
Jak w zwierciadle

„Bóg jest miłością, a miłość jest Bogiem. Kto żyje w miłości, żyje również w Bogu” - pewność zdobyta.

Z wody wychodzą cztery postacie. David jest pisarzem, autorem bestsellerów, ale pozbawionym prestiżu. Jest postacią zakłamaną, oziębłą i cyniczną. W swojej powieści opisuje chorobę swojej córki. Czuje nieodpartą chęć analizy, bezwstydnie „wysysając” jej życie. Nie jest w stanie być dobrym ojcem i zajmować się dobrze swoimi dziećmi. Wypiera się jak Św Piotr wiary i miłości, najpierw do żony, potem do córki. A wszystko to w imię pisarstwa, sztuki. Dawid to maska, wyrażająca ucieczkę, samolubność, lęk. To rybak, który czeka na znak od Boga. Dopiero jego próba samobójstwa otwiera mu oczy. Jakaś opatrzność zatrzymuje samochód przed urwiskiem i wtedy dociera do niego, że musi dla kogoś żyć.

Karin jego córka jest chora na schizofrenię. Słyszy głos Boga. Bóg jest pełen miłości i dostarcza jej silnych przeżyć. Karin pragnie, aby Martin, jej mąż wielbił Boga. Wciąga w swój świat także Minusa, swojego młodszego brata, a on gorliwie podąża za nią.

Każdy człowiek zamknięty jest we własnej skorupie. Trudno jest rozmawiać o tym, o czym się myśli. Przeniknąć ścianę, przeniknąć niemożliwe. Na tym polega wiara. Karin egzystuje w dwóch światach: świecie realnym i tym ponad ludzkim.
W tym niezbadanym czuje się pewnie i bezpiecznie. Wie, że musi dokonać wyboru i zostawić męża w imię wyższego celu. Karin coraz bardziej chowa się za tajemniczym wzorem tapety, który utożsamia z symboliczną bramą, za która znajduje się jasny pokój. Wzór na tapecie można rozpatrywać w dwojaki sposób, jako liście rajskiego ogrodu, albo płomienie piekielnych czeluści.

Dualizm postaci Karin wyraża się w czystości, za którą idzie miłość i bezpieczeństwo oraz brudzie grzechu, gdzie milczący Bóg jawi się pod postacią monstrualnego pająka.

Jasność w owym pokoju nasuwa skojarzenie z blaskiem odbijanego światła promieni słonecznych prosto w oczy, jak w zwierciadle.
Karin ma dar słyszenia głosów od Boga. Ludzie chorzy na schizofrenie są obdarzeni specjalną wrażliwością, a ich twarze są szczere do bólu.
Bóg może nadejść w każdej chwili, a Karin musi być gotowa. Nie jest jednak na tyle czysta, aby przeniknąć do świetlistego pokoju.

„Drzwi się otworzyły, ale Bóg który wyszedł był pająkiem. Podszedł do mnie zobaczyłam jego twarz. To była straszna, zimna twarz. Wdrapał się na mnie i próbował wejść we mnie, ale się broniłam. Cały czas widziałam jego oczy. Były zimne i spokojne. Gdy zobaczył, że nie może wejść we mnie wdrapał mi się na piersi, na twarz i dalej na ścianę. Widziałam Boga.”

Ludzie niezadowoleni z porządku tego świata, z jego brudów przypisują to Stwórcy. Przecież stworzył on człowieka na swoje podobieństwo.

„Jeśli musimy wyobrazić sobie Boga, jeśli staramy się go zmaterializować, staje się on po prostu dość ohydną postacią z wieloma twarzami.”

Nic więc dziwnego, ze Karin zakłada ciemne okulary po koszmarnym widzeniu.
Nie chce być zaślepiona złem.

Minus pyta swego ojca o dowód na istnienie Boga. Ten po raz pierwszy rozmawia z nim jak ojciec z synem. Miłość jest dowodem na istnienie Boga.
Każdy jej rodzaj: najwyższy, najmniejszy, najbardziej śmieszny.
„Tata ze mną rozmawiał” – mówi Minus, co brzmi jak: Bóg do mnie przemówił.

Bogusław Hynek

JAK W ZWIERCIADLE Sasom i en spegel
Szwecja 1960, 89 min.
reżyseria: Ingmar Bergman
scenariusz: Ingmar Bergman
zdjęcia: Sven Nykvist
muzyka: Erik Nordgen, wykorzystano także utwory Jana Sebastiana Bacha obsada: Harriet Andersson (Karin), Gunnar Björnstrand (David), Max von Sydow (Martin), Lars Passgard (Fredrik)
nagrody: Oscar dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego (1962).

Zobacz fragmenty filmu:
pierwszy fragment (kliknij tutaj)
drugi fragment (kliknij tutaj)

Dla pary inTARnautów mamy podwójne, bezpłatne zaproszenia na seans. Możesz je otrzymać po nadesłaniu do nas - drogą elektroniczną na adres redakcja@intarnet.pl - listu zawierającego w tytule wiadomości hasło JAK w ZWIERCIADLE. Zaproszenia trafią do rąk dwóch wylosowanych osób. Rozstrzygnięcie zabawy jeszcze dziś (czwartek 26.03) około 15:00. Do tego czasu czekamy na Wasze zgłoszenia (koniecznie zawierające nazwisko i nr tel. kontaktowego !). Zwycięzców o wygranej i sposobie jej odebrania niezwłocznie poinformujemy bowiem właśnie za pomocą telefonu. Zaproszenia na kolejny seans w ramach cyklu "W zwierciadle Bergmana" będą do wygrania już jutro.

MySQL Error : Connection Error
Error Number: 0 
Date        : Wed, April 24, 2024 10:40:42
IP          : 18.119.160.154
Browser     : Mozilla/5.0 AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko; compatible; ClaudeBot/1.0; +claudebot@anthropic.com)
Referer     : 
PHP Version : 4.4.9
OS          : Linux
Server      : Apache
Server Name : www.intarnet.pl
Script Name : /www1.atlas.okay.pl/index_full.html